Λεντς, Χάινριχ Φρίντριχ Εμίλ

(Heinrich Friedrich Emil Lenz, Τάρτου, Εσθονία 1804 – Ρώμη 1865). Ρώσος φυσικός, ηλεκτρολόγος-μηχανολόγος, πανεπιστημιακός και ακαδημαϊκός. Κατά τα έτη 1823-26 συμμετείχε σε μια επιστημονική αποστολή που είχε στόχο να πραγματοποιήσει τον γύρο του κόσμου και επιδόθηκε σε ωκεανογραφικές μελέτες. Εξελέγη αναπληρωματικό μέλος της Ακαδημίας Επιστημών της Αγίας Πετρούπολης το 1828, το 1830 έκτακτος ακαδημαϊκός και το 1834 τακτικός. Το 1836 διορίστηκε καθηγητής της φυσικής στο πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης και το 1863 έγινε πρύτανης του ιδρύματος. Το 1833 ανακάλυψε ότι η αντίδραση ενός μεταλλικού αγωγού αυξάνεται με την άνοδο της θερμοκρασίας και μειώνεται με την πτώση της και τον επόμενο χρόνο διατύπωσε τον κανόνα για την εύρεση της φοράς των επαγωγικών ρευμάτων. Πολλές επίσης ήταν οι εργασίες του στον τομέα της γεωφυσικής. Μελέτησε την κατανομή της θερμοκρασίας του νερού των ωκεανών, σε συνάρτηση με το βάθος και την περιεκτικότητα σε αλάτι, και τη μεταβολή της θερμοκρασίας του αέρα σε διάφορα γεωγραφικά πλάτη. κανόνας του Λ. Κανόνας για την εύρεση της φοράς των επαγωγικών ρευμάτων, τα οποία οφείλονται στο ηλεκτρικό πεδίο που δημιουργείται στο εσωτερικό των αγωγών κατά την ηλεκτρομαγνητική επαγωγή. Ο κανόνας διατυπώθηκε το 1833 από τον Λ. και σύμφωνα με αυτόν τα ρεύματα και οι δυνάμεις που δημιουργούνται από την ηλεκτρομαγνητική επαγωγή τείνουν να αναιρέσουν το αίτιο που προκαλεί την επαγωγή. Για παράδειγμα, αν πλησιάσουμε ένα πηνίο Π₁ που διαρρέεται από ρεύμα κοντά σε ένα άλλο πηνίο Π₂, τότε η μαγνητική ροή που θα περνά από το δεύτερο πηνίο αυξάνεται και αναπτύσσεται σε αυτό μία ηλεκτρεγερτική δύναμη επαγωγής, με αποτέλεσμα αυτό να διαρρέεται από ρεύμα ακόμη και όταν το κύκλωμά του είναι κλειστό. Σύμφωνα με τον κανόνα του Λ., το ρεύμα που θα διαρρέει το πηνίο Π₂ θα είναι αντίρροπο από το ρεύμα του Π₁, ενώ επίσης δημιουργείται μία δύναμη που τείνει να εμποδίσει την προσέγγιση των δύο πηνίων, με αποτέλεσμα να παρατηρείται άπωση μεταξύ τους. Ο κανόνας του Λ. είναι συνέπεια του νόμου διατήρησης της ενέργειας. Επειδή κατά την προσέγγιση των πηνίων δημιουργούνται απωστικές δυνάμεις, η εξωτερική δύναμη για την υπερνίκηση των δυνάμεων αυτών πρέπει να έχει τη φορά της κίνησης. Το θετικό έργο που παράγει η δύναμη αυτή βρίσκεται ως θερμότητα Τζάουλ, η οποία αναπτύσσεται στον αγωγό από τα επαγωγικά ρεύματα που τον διαρρέουν.